کتاب کودک سایه باف

وقتی اولین بار سایه‌ام با من هم­کلام شد، نوزادی بودم که در گهواره آرمیده بود. اطرافیانم می‌گویند شبی که من به‌دنیا‌ آمدم، حتی ستارگان هم از آسمان فرار کردند و ماه پشت یک خرقه‌ی سیاه ‌و سایه‌مانند پنهان شد. انگار من موجود بی‌صدایی بودم که موهای براق و سیاه و چشمان جذابش همگان را شگفت‌زده می‌کرد. من، برخلاف همه‌ی نوزادان دیگر، به هنگام تولد نگریستم؛ حتی مثل آنها، با توجه به عملکرد غریزه، با گریه­ وزاری به­ دنبال مادرم نگشتم.
به­ جای رفتارهای معمول نوزادان، آغوشم را به‌سمت سایه‌ای در گوشه‌‌ی اتاق گشودم.
سایه هم به من لبخند زد…